Fundacja Gatunek - Ochrona dzikich zwierząt w Polsce

a group of deer standing in the middle of a forest

Czytaj więcej

Historia pewnej sarny, która swoją śmiercią uratuje tysiące dzikich istnień...

Był weekend, już całkiem chłodne, listopadowe popołudnie. Przy pewnym domu, gdzieś w sercu województwa kujawsko-pomorskiego, krzątała się rodzina. Mieli piękny widok z okien, na pełną spokoju łąkę, pokrytą połaciami wysokiej trawy i kępkami krzewów i drzew, dających zawsze odrobinę cienia w słoneczne dni. Niespodziewanie stojący na drabinie senior rodu, zauważył ruch w trawie - okazało się, że była to sarna, nieśmiało spoglądająca w stronę domostwa. A że był to człowiek o wielkim sercu, nie mógł przejść obojętnie wobec dzikiego stworzenia potrzebującego pomocy. Szybko okazało się, że sarna wpadła prawdopodobnie w zasieki porozkładane w wysokiej trawie, bo jakiemuś szkodnikowi ludzkiego gatunku, przeszkadzał widok wypasających się na łące jeleniowatych. Chcąc się uwolnić sarna straciła jedną z racic. Na drugiej nodze widoczna była opuchlizna w stawie skokowym. Ale sarna miała niezwykłą wolę walki o swoje życie. Pokonując zapewne ogromny ból chodziła o własnych siłach. Miała apetyt - mężczyzna przynosił jej razem ze swoim wnukiem jedzenie, które pochłaniała szybciutko. Rodzina postanowiła poszukać dla sarny pomocy - niestety, w całym kujawsko-pomorskim odbijali się od ściany. Była cała masa specjalistów, którzy bez obejrzenia stworzenia, już zamierzali je uśpić. Był też człowiek widmo - wyznaczony przez gminę, który powiedział, że przyjedzie ale nie pojawił się na miejscu aż do dziś. W końcu sarna polna to szkodnik, na dodatek zwierzyna łowna - “nikt za jej leczenie nie zapłaci”, “a po co to ratować, ich jest pełno?”...